Naar MSC blijft altijd lastig. Waar is buurthuis West-End al weer? Peter en Marco zochten naar de benzinepomp. “Dan moet je rechtsaf” aldus Peter. Geen pomp meer te vinden, wel een grote Lidl. Dan maar de navigatie aan: “Na 150 meter rechtsaf”, zaten we toch goed. Tien minuten later stapten Joop en Herman binnen, de reservisten uit Hoorn. ”Het duurde toch langer dan gedacht”. Waar bleef teamleider Ron met maatje Hans? Hadden zij de boot naar Texel genomen? Nee, dachten slim te zijn. Namen bij Schagen de kortste weg, via ’t Zand. “Was de brug weg”. Ja dan heb je een probleem. Twintig over acht zaten we dan toch achter de borden voor een avondje hard uithalen. Winnen en tweede worden. Aartswoud zal het weten. Na de triomf op Magnus is N3 niet te stuiten. Dat heeft MSC 2 geweten. Zij werden het Marsdiep in gedreven. Halverwege de tijd de eerste plonsen. Marco en Hans deelden het beslissende duwtje uit. Niet veel later haalde Ron hetzelfde kunstje uit waarna Herman besloot, mild als altijd, dat hij zover niet wilde gaan. Hij bood zijn tegenstander aan het droog te houden. Maar wel akkoord gaan met remise. “Dat was genoeg voor de overwinning”. Aan het eerste en derde bord nog hevige strijd. Peter had het lastig om het Skandinavische fort te slopen. Toen hij een bom op d4 liet ontploffen stortte de Vikingburcht in. Joop joeg de zwarte koning niet het Marsdiep in maar naar Amersfoort waar hij verdwaalde op plein g4 en zich over gaf: ½-5½! Daarmee werden ook de warme huizen ingenomen en eindigt N3 als tweede. Alleen de strandlopertjes waren ons te snel af.