Begeleid door een koude kletsnatte herfststorm gingen onze drielingen op zoek naar Petten. Dat ging Marco goed af maar Ron kwam tot de ontdekking dat hij in het zicht van Julianadorp toch iets gemist had. Er zouden voor Ron meer dingen fout gaan. Had hij, zoals een teamleider betaamt, een keurige lijst met bordvolgorde opgesteld, bleek eigenzinnig optreden van een strandloper er een streep door te zetten. Ene Simon van der Vliet bewoog hemel en aarde om Klaas als tegenstander te hebben. Klaas werd naar het zesde bord gereden waar het met van der Vliet niet goed zou aflopen. Gedwongen achter het derde bord geplaatst verbaasde Marco iedereen. Hij veegde strandloper icoon Willem de Beurs van het bord. Met een stukoffer voor een handvol pionnen werd de zwarte stelling uiteengereten. De binnenvallende witte dame liet de zwarte koning alle hoeken van het bord zien. Het mondde uit in een heftige tijdnoodduel waarin Marco de baas was en de beurs geslagen zwarte koning uitschakelde. De straf voor de wissel in de opstelling: twee nullen voor de koploper.Helaas lieten fe andere strandlopers zich niet vangen. Hans offerde in de opening een loper voor vrijpionnen in het centrum, een verdwaalde dame op a6 en een gammel huis voor de zwarte koning. Helaas slaagde hij er niet om de deur in te trappen. Piet kende geen gelukkige avond en wist dat het na verlies van een toren en hopeloze zaak was. Resteerde de eerste twee borden waar het mis ging. Ron en Peter waren nog ongeslagen maar daar kwam hardhandig een einde aan waar zij zelf de hand in handen. Ook hier ging het mis voor Ron die wel gezien had dat er op b5 geslagen kon worden. Ach, geen probleem. Dat werd het wel omdat zijn tegenstander verder had gekeken. Hetzelfde overkwam Peter. Dat slaan op d4 stelt niets voor. Gaat de toren naar de onderste lijn met schaak en stukwinst. Helaas, slaan op d4 gaat ook met schaak. Wie het eerst komt het eerst maalt. Niet wit maar zwart wint. Zo fladderden strandlopertjes naar 4-2.