Mulder optiek MAch – Aartswoud 4-4
Het was druk in de kelder van dierenkliniek Zuiderkaag waar Mulder Optiek MAch en Aartswoud veel supporters meenamen voor hun onderlinge treffen waar veel van verwacht werd. De aanhang kwam niet bedrogen uit want met een punt achterstand daagde Aartswoud de koploper in de promotieklasse uit waardoor een boeiende wedstrijd ontstond. Het werd een enerverende schaakderby vol emotie die na wisselende kansen onbeslist eindigde tot opluchting van MAch dat wel de koppositie verloor aan Purmerend 2 dat won bij SV Het Spaarne en een voorsprong in bordpunten heeft genomen. De thuisploeg balanceerde met het verstrijken van de speeltijd op het randje van de nederlaag die door Wim Boom werd afgewend. De nestor belandde in een op het oog verloren eindspel waarin hij met een toren moest zien stand te houden tegen een loper met drie verbonden vrijpionnen. Hij slaagde daar in door met een dolle toren een patwending in de stelling te brengen waarna de weg naar winst voor Marc Helder onbegaanbaar was. De problemen voor MAch ontstonden toen Piet Peelen en Warner de Weerd niet verder kwamen dan een schamel half punt. Peelen kreeg aan het eerste bord geen greep op de stelling en nam het remiseaanbod van Jeroen Bakker snel aan om verder onheil te voorkomen. Overwinningen van Siem Roet en Richard Bolster brachten de thuisploeg op een 2,5-0,5 voorsprong wat tot optimisme leidde. De resterende vijf partijen gingen na de tijdcontrole het beslissende laatste uur in. Aan het tweede bord maakte Enrico van Egmond met het elegante Pxg6 de weg vrij voor promotie van zijn d-pion waarna Tobias Hendriks de strijd staakte (3,5-1,5). Er gloorde hoop op winst maar dat verdween snel toen Peter Holscher met het verrassende Tdxc3 de kansrijke stelling van Warner de Weerd uit elkaar sloeg en met mat bekroonde. Wilko van der Gracht bracht de score in evenwicht. Wim Smit verdedigde heel lang een verloren stelling en leek zich los te werken. Van der Gracht had het allemaal goed gezien en wikkelde resoluut af naar een gewonnen paardeindspel waar zetdwang Smit tot overgave dwong.
Hoe spannend kan een wedstrijd zijn, want voor de 2e keer dit seizoen wisten we na vorige keer Het Spaarne met rechte ruggen nu de titelkandidaat te vloeren. De laatste paar uur van de partij heb ik met een versnelde hartslag aardig moeten afzien maar nadat Warner mijn remiseaanbod afsloeg en niet veel later een bok schoot, kon ik op mijn tandvlees vermoeid maar blij de overwinning binnenhalen. Jammer dat ik verstek moest laten gaan bij het etentje bij Piet Pann.
Fijn verslag Peter.