Een avondje midvakantieschaak bij een gastvrije Louis. Niet zomaar schaak. Nee, gambietschaak! Daar moest ik natuurlijk bij zijn. Een idee van Lucas Bos. Geïnspireerd door het Evans gambiet kwam hij op dit idee. Aan zeven borden werden vijf potjes gespeeld met een kwartier de man of vrouw. Jessica, schaakdame van Aartswoud, was er natuurlijk ook, al moest er thuis wel rust zijn met slapende kinderen. Vooraf kon iedereen zijn favoriete gambiet indienen waaruit Lucas voor iedere ronde de naam trok. Helaas kwam zijn favoriet niet op het bord. Onze voorzitter kwam direct aan zijn trekken. De eerste partijenj moesten met het Benkö-gambiet, ook wel en misschien beter bekend als Wolga-gambiet, gespeeld worden. Met wit en zwart. Daarna kwam het Zwitsers gambiet uit de loterij. Zwitsers gambiet? Gambiet kenner Peter verbaasd: “Dat ken ik niet”. Na het horen van de zetten 1.f4, f5 2.e4, fe4x klonk het: “Oh, dat ken ik wel. Heet dat zo?” “Ja, leuk hè“, reageerde Wilko, kennelijk de indiener. De vierde ronde werden de zwartspelers geconfronteerd met het Noords gambiet waarbij tot b2 doorgeslagen moest worden. Ja toen had onze kenner een probleem. Dat was lang geleden, hoe zit het ook weer? Ik sloeg nooit door maar reageerde met d7-d5. En als Jan doodleuk opmerkt dat hij dit vaak in vluggertjes speelt weet je dat de problemen zich op stapelen. Kansloos. Het vijfde potje mijn favoriet, het Fajarowicz gambiet. Het wat? Dat is het Boedapester gambiet klonk het toen Michel de verplichte openingszetten voordroeg. Nee, dat is na Pg4 en hier speel je Pe4. Wilko werd de Gambiet Meester en ging met de fles wijn naar huis. Bij het bekend maken van de eindstand liet Michel zich ontvallen dat onze gambiet kenner slechts 2½ punt had. Wat wil je als er maar een van je favorieten aan bod kwam. Waar bleef het koningsgambiet?