Zonder onze groepsmoeder trok N3 voor de vierde maal ten strijde. Dacht Susanne na een overwinning in de eerste wedstrijd en twee keer teleurstellend 3-3 waar meer ingezeten had, mijn mannen zoeken het nu zelf maar uit? Zij koos voor een avondje in de Hooghe Heeren voor een lekker etentje. Met Theo als haarvervanger trokken we naar de heren van Hugo waar de drielingers danig zouden huishouden en met een 1½-4½ overwinning huiswaarts togen. Met grote zetten liet Hans de zwarte koning van kleur verschieten en verbleekt stortte hij al na drie kwartier ter aarde. Buurman Marco zag het allemaal gebeuren en kon niet achter blijven. Enkele stevig zetten later bekroonde hij zijn gevecht en sneuvelde de tweede heer. Halverwege de avond ging Theo aan het laatste bord ten onder maar dat zou ons enige verlies zijn. Meer overwinningen was heer Hugo niet waard want nummer drie werd door Peter zo in het nauw gebracht dat hij vluchtte naar een benauwd plekje in hok h8 waarvan de deur met enig geweld ingetrapt werd. De eindoverwinning lag voort het grijpen al hard Richard het niet makkelijk. Toen zijn tegenstander na het aanraken van een stuk in lange overpeinzingen verviel en een toren wilde verzetten sloeg Richard toe: “Aanraken is zetten.” Hij wilde het incident niet met de deken der liefde afdekken en hield aan de volgende afruil een toren over waarna de strijd met onze vierde overwinning beslecht was. Aan het eerste bord streed Gijs tot de laatste snik in een eindspel van toren + pion tegen toren. Met arendsogen speurde hij het slagveld af maar zij tegenstander bezweek niet met een onvermijdelijk vredesakkoord dat door pat getekend moest worden. Voor het vertrek uit de Waard de eindscore geappt naar onze groepsmoeder die dus lekker kon gaan slapen. Ja Susanne, we kunnen het ook zonder jou! Oh ja, zij heeft lekker gegeten!