Peter Holscher doet komende week mee in Hoogeveen; hij is als eerste geplaatst in zijn groep !        Toine krijgt ‘t wat zwaarder, hij is als 36ste geplaatst in het weekendtoernooi van WLC, net onder Ton Fasel 😉

Afgelopen zaterdag 9 oktober speelde ons eerste team voor de KNSB-competitie tegen het Spaarne 1. Hieronder het verslag van hun teamcaptain Paul Neering. ( Plaatsing met toestemming van Paul) Vliegende start eindigt in mineur (Aartswoud-Het Spaarne, KNSB klasse 4E, 2021-2022; verslag: Paul Neering) Zaterdag 9 okt Hoogwoud Daar gingen we weer … op naar Hoogwoud, daar waar de gewassen op uitgestrekte landerijen wachten op langdurige regenval om te kunnen groeien en bloeien. Een paar kerktorens in de verte om aan te geven dat er woonkernen omheen staan. Ik heb rustige grazende koeien gezien, en een paar schamele verkeersborden om auto’s de goede richting op te sturen. Maar de naam Hoogwoud kwam er nauwelijks op voor. Ik dacht even: bestaat Hoogwoud eigenlijk wel? Ik zat in een auto uit de vroege jaren nul, zonder navigatie, en meende de weg nog te kennen uit het verleden. Nou ja, met enige vertraging kwamen we op de locatie aan. Lekker zonnig weer, goede moed op de heenweg en toch lichtelijk bevreesd om bij de terugtocht bliksem en inslag te ervaren. Want inmiddels is het een bekend gegeven. Voor ons, spelers van Het Spaarne, regent het altijd in het vierde speeluur. Deze keer moesten we maar liefst vier nullen op een rij wegslikken. Terwijl we zo goed waren begonnen. Want een vliegende start hadden we … Op bord 1 kwam ik een glunderende Colleen Otten tegen die in het Frans een eenvoudig valletje had opgezet voor de met zwart spellende Marc Helder. Allemaal bekend bij mij… was de reactie van Marc na afloop, al zeker zes keer tegen mij gespeeld op chess.com en ik stink er telkens weer in. Met de gewonnen pion in de zak en een betere stelling was de rest van de partij een formaliteit. Een vol punt voorsprong! Intussen had ikzelf, op bord 8 tegen Jan Stapel, een dikke plus uit de opening met zwart meegenomen naar het middenspel en dat zag er veelbelovend uit. Maar nadat ik in een voor de hand liggende aanvallende stelling de zet Pe4 niet had gezien (waarna vier zetten diep een kwaliteit voor het oprapen lag) verzandde de partij en werd tot remise besloten. Jammer voor mij, maar er was meer goed nieuws. Op bord 4 speelde clubkampioen Aad de Bruijn een romantische partij schaak uit vervlogen tijden tegen Rob van den Heuvel die uit hetzelfde hout was gesneden. Ronduit spectaculair spel van beide spelers, met spitsvondigheden dat ik als 1700-speler met bewondering aanschouwde. Met gereduceerd materiaal probeerde Rob Aad mat te zetten. Door zeer creatief te spelen wist Aad dit te voorkomen en, tot volle tevredenheid van uw verslaggever/ teamcaptain, een dik punt toe te voegen aan ons totaal. Ik heb er zelfs bij de wedstrijdleider van Aartswoud voor gepleit om deze partij twee punten toe te kennen. Dit werd echter geweigerd vanwege het reglement… jammer! Toen Paul Ruber op bord 2 ook nog eens de volle winst naar binnen trok (met zwart tegen Toine Molenaar, na eerst remise te hebben aangeboden) was de tussenstand 0.5 – 3.5 in ons voordeel. Zo … wie doet je wat? Dan denk je: uit de resterende vier partijen valt nog wel een puntje onze kant op, toch? Een halfje dan? Nee, we weten het inmiddels wel, het vierde speeluur was begonnen en die jongens van Aartswoud zijn geen koekenbakkers. Wij van het ’t Spaarne, met spelers als Sander Schilthuizen, Frans Arp, Leo Littel en Fer Mesman nog in de running, slikten een bittere pil… Hun tegenstanders: Jeroen Bakker, Tobias Hendriks, Peter Holscher en Pascal Zijlstra, voorwaar geen kleine jongens met stuk voor stuk hogere ratings, sloegen keihard toe. Weer verloren van Aartswoud! Daartegenover stond dat het gezellig was na afloop bij de bar waar uw verslaggever direct aangaf het volgend jaar met een beter tactisch plan te komen teneinde de ban te doorbreken. Op de terugweg begon het te regenen en het klaarde weer op in Haarlem.

De meest spectaculaire en langstdurende partij in de vijfde speelronde was die van Susanne Glas – Wilco van der Gracht. Susanne was met haar aanvallende speelstijl op weg om de minieme voordeeltjes uitmelkende Wilco van het bord te duwen. Stockfisch geeft +6 in het voordeel van Susanne aan. In de tijdnoodfase, waarin zij jammer genoeg zelfs noteerde, maakt zij een blunder. You can’t always get what you want But if you try sometimes well, you might find, You get what you need Oh, yeah Herman Je dient JavaScript te activeren om de weergave van een schaakpartij te optimaliseren.

Nadat vorige week vrijdag het seizoen bij Aartswoud weer was begonnen, kon er afgelopen weekend eindelijk weer een ‘echt’ schaaktoernooi gespeeld worden. In eerste instantie zouden alleen David, Susanne en ik meespelen. Jesscia was namelijk veel te laat met aanmelden, maar gelukkig kon ze toch Robbert van Dijkhuizen overtuigen dat het toernooi met haar er bij een stuk gezelliger is 😉 Voor David, Jessica en Susanne begon het toernooi al op vrijdag. Aangezien ik nog aan het stoeien was met de indeling, had ik besloten de eerste ronde vrij te nemen. Achteraf gezien goed, want ik had tegen Rik nog wat… uhm… opstartproblemen. Gelukkig ging het in Hoorn beter, onze clubgenoten pakten alledrie het volle punt. Helaas voor Jessica zat het niet mee met haar tegenstanders. In ronde 2 trof ze iemand met een KNSB rating van 800. Dan kun je eigenlijk niet winnen. In het beste geval ben je een uur bezig en win je 0,1 rating punt. Zo duurt het wel heeeel lang om 1500 te halen… Zelf mocht ik tegen een jongetje van 11. Hij speelde Konings Indisch. Normaalgesproken niet zo’n probleem, maar de avond ervoor had ik tegen Rik laten zien dat ik misschien toch niet helemaal weet hoe Konings Indisch werkt. Dus aangezien ik een beetje laf ben, besloot ik maar om een saaie ruilvariant te spelen. Ik neem altijd aan dat kindjes de scherpe theoretische varianten beter kennen dan ik… en dan hopelijk het eindspel minder goed spelen. Het pakte deze keer goed uit voor mij, de opening en het middenspel speelde hij prima, maar in het eindspel liet hij eenvoudig zijn paard insluiten. Susanne en David wonnen ook, dus ronde 2 was wederom een perfecte score voor Aartswoud! In ronde 3 speelde ik tegen Coen Stoop, een leuke tegenstander waar ik vaker tegen heb gespeeld. Hij weet altijd wel een bizarre opening uit de hoge hoed te toveren. Zo ook in deze partij: 1. e4 e5 2. Lc4 Pf6 3. d4… wat moet je daar nu weer mee. Gelukkig wist ik de opening te neutraliseren, en de stelling werd langzamerhand beter voor mij en ik wist uiteindelijk te winnen. Susanne had een vrije ronde en David won alweer. Helaas maakte Jessica een einde aan de perfecte score van Aartswoud 🙁 In ronde 4 kon Marc zijn borrelnootjes pakken, bijna alleen maar Aartswoud spelers op de live borden! Deze editie van het Open Hoorns was anders dan de vorige edities. Ditmaal was er naast een aantal live borden ook nog live commentaar én live camera beelden… Extra druk dus, als je op een live bord moest. In groep C stond Susanne bovenaan, ze mocht tegen mede-koploper Bob de Wit. Helaas pakte deze partij niet goed uit. De partij begon rustig, na een kalme variant van de Siciliaanse opening kwam een middenspel op het bord met een symmetrische pionnenstructuur. Er was niet heel veel aan de hand, tot dat Susanne’s tegenstander een lelijke penning kreeg op haar paard. Het lukte niet om uit deze penning te komen, met als gevolg kwaliteitsverlies. In het eindspel viel daarna weinig eer meer te behalen. In de B groep stond David bovenaan, ikzelf stond op een half punt achterstand. Omdat veel spelers een bye hadden voor deze ronde mochten David en ik tegen elkaar. Ook op een live bord dus. Dat weerhield ons er niet van om er een gekke partij van te maken (zoals altijd). In een Benoni offerde David een paard, wat niet helemaal leek te kloppen. Mijn afstraffing van het offer was allerminst overtuigend, maar ik wist het stuk te behouden. Net toen het er op begon te lijken dat ik de boel onder controle ging krijgen, zag ik een aftrekaanval over het hoofd. Dit kostte een stuk, en mijn voordeel verdween als sneeuw voor de zon. Gelukkig bleef de schade beperkt, en kwam er een remise stelling op het bord. David – Piet Mulder. Er is een mooie combinatie mogelijk voor wit.   David bleef dus nog eerste staan, en mocht de volgende ronde weer op het live bord. Een spannende partij waarin zijn tegenstander al snel slecht kwam te staan. Zo slecht zelfs dat David al op zet 16 een winnende combinatie had (+8!). Helaas voor David (maar gelukkig voor mij 😉 ) miste hij de directe winst. Uiteindelijk kwam er een toren eindspel op het bord waar David een pion meer had. Hij bleef druk uitoefenen, maar ondanks dat de vlag van zijn tegenstander bijna op vallen stond, wist deze toch remise te houden.     Jurriaan Boeren – Toine. Gaat wit een loper winnen?     Mijn tegenstander was deze ronde iets te gulzig en wilde graag mijn dame winnen. Helaas voor hem kreeg ik er dankzij een tussenzet nog een toren, loper en paard voor terug. De partij werd nog spannend, maar uiteindelijk bleken de stukken toch sterker dan de dame. Eindelijk op gelijke hoogte met David voor de beslissende laatste ronde…         David en ik wisten allebei dat we waarschijnlijk moesten winnen om eerste te worden. Bij David ging dat in eerste instantie niet helemaal soepel. Op een gegeven moment gaf de computer aan dat het +6 was voor zijn tegenstander… die dit in één zet wist om te buigen naar plus 3 voor David. We hebben bij Aartswoud wel een aantal goede schwindelaars (Erik schijnt er ook wel wat van te kunnen), maar David lijkt hard op weg te zijn de beste schwindelaar te worden: in 4 van de 6 partijen stond hij verloren… En toch geen enkele verliespartij! Dus David was al eerste, met een mooie score van 5 uit 6. Alhoewel mijn tegenstander al in de opening een fout maakte, waardoor ik met zwart al meteen sterker kwam te staan, duurde deze partij een stuk langer. Ik had een ruimtevoordeel, maar het lukte niet om dit te bekronen met een mataanval. Uiteindelijk wist ik een vrijpion te creëren, die in het dame eindspel beslissend bleek. David en ik dus gedeeld eerste! Na haar verlies in ronde 4 wist Susanne op de laatste dag nog wel twee keer te winnen, wat resulteerde in een mooie gedeelde 2de plaatst met 4,5 punt. 

Voor Jessica liep het toernooi helaas stroever, ze scoorde 3 uit 6. We zijn toch wel meer verwacht van Jessica 🙂 Leuk om te vermelden is dat Aranka (dochter van Susanne en zus van David) ook mee deed: ze wist van haar vier partijen er een te winnen en een remise te spelen. Toine