Zonder onze groepsmoeder trok N3 voor de vierde maal ten strijde. Dacht Susanne na een overwinning in de eerste wedstrijd en twee keer teleurstellend 3-3 waar meer ingezeten had, mijn mannen zoeken het nu zelf maar uit? Zij koos voor een avondje in de Hooghe Heeren voor een lekker etentje. Met Theo als haarvervanger trokken we naar de heren van Hugo waar de drielingers danig zouden huishouden en met een 1½-4½ overwinning huiswaarts togen. Met grote zetten liet Hans de zwarte koning van kleur verschieten en verbleekt stortte hij al na drie kwartier ter aarde. Buurman Marco zag het allemaal gebeuren en kon niet achter blijven. Enkele stevig zetten later bekroonde hij zijn gevecht en sneuvelde de tweede heer. Halverwege de avond ging Theo aan het laatste bord ten onder maar dat zou ons enige verlies zijn. Meer overwinningen was heer Hugo niet waard want nummer drie werd door Peter zo in het nauw gebracht dat hij vluchtte naar een benauwd plekje in hok h8 waarvan de deur met enig geweld ingetrapt werd. De eindoverwinning lag voort het grijpen al hard Richard het niet makkelijk. Toen zijn tegenstander na het aanraken van een stuk in lange overpeinzingen verviel en een toren wilde verzetten sloeg Richard toe: “Aanraken is zetten.” Hij wilde het incident niet met de deken der liefde afdekken en hield aan de volgende afruil een toren over waarna de strijd met onze vierde overwinning beslecht was. Aan het eerste bord streed Gijs tot de laatste snik in een eindspel van toren + pion tegen toren. Met arendsogen speurde hij het slagveld af maar zij tegenstander bezweek niet met een onvermijdelijk vredesakkoord dat door pat getekend moest worden. Voor het vertrek uit de Waard de eindscore geappt naar onze groepsmoeder die dus lekker kon gaan slapen. Ja Susanne, we kunnen het ook zonder jou! Oh ja, zij heeft lekker gegeten!

Met het overlijden van Herman van Bleisem verliest Aartswoud niet alleen een gewaardeerd voorzitter maar ook een van de weinige leden die daadwerkelijk in Aartswoud gespeeld hebben, waar de club tot 1980 de wekelijkse clubavonden in café De Stompe Toren had. Bij Aartswoud was Herman een zeer geliefd lid. Hij stond bekend als een liefdevolle, gezellige, sociale en betrokken man. Hij was dan ook de uitgelezen voorzitter van onze club; een echte verbinder. Eén van zijn sterke eigenschappen was zijn vermogen met iedereen een praatje te kunnen houden. Hij was in ieder mens oprecht geïnteresseerd en kon luisteren als de beste. Als Herman je even belde voor een simpele vraag, dan kon het gesprek zomaar uit de handlopen en hing je een uur met hem aan de telefoon. Maar het was altijd een goed gesprek. Hieronder een fragment van de tekst die Herman schreef in het jubileum boek uit 2012: “In de zomer van 1977 ging ik op mijn paarse Puch met voetversnelling, hoog stuur en zweefzadel naar een schaaksimultaan in Santpoort. Jan Hein Donner, altijd leuk. Donner, de grote onnavolgbare Donner. Drievoudig Nederlands kampioen, de grootste Nederlandse schaker tussen de periodes Euwe en Timman. Donner versloeg ooit het schaakgenie Bobby Fischer tijdens de schaakolympiade van 1962. Een jaar later zegevierde hij in het Hoogovensschaaktoernooi waarin dat jaar alle vroegere winnaars waren samengebracht. Toen die dag in Santpoort was veel van bovenstaande niet bekend. Maar het was wel de échte Donner waar ik tegen speelde. Groot van lengte en omvangrijk van postuur, en een baard iets kleiner dan die van Fidel. Rokend ging Jan Hein de simultaanspelers langs. Toen Jan Hein onverwacht met zijn krassende stem “Remiseeeeh?” voorstelde wist ik onmiddellijk wat ik besloot. Ja natuurlijk. Er zaten nog een zestal simultaanspelers. Natuurlijk stond ik beter, maar als je als een van de weinig overgeblevenen tegen de grootmeester in het eindspel terecht komt, berg je dan maar. Voor de zekerheid heb ik Jan Hein Donner zijn handtekening gevraagd die hij, sportief, onmiddellijk onder de partij plaatste. In het jaar 1978 ben ik lid geworden van schaakclub Aartswoud. Mijn resultaat in de simultaanpartij tegen Donner gaf mij voldoende zelfvertrouwen om te gaan spelen in Aartswoud.” Herman had alles in zich om een goede schaker te worden. Als onderwijzer kon hij rekenen en als kunstenaar had hij de creativiteit. Nu nog de concentratie, nou dat zat wel goed bij Herman. Tijdens de partij, die soms wel 4 of 5 uur duurde, zat hij gekluisterd aan zijn stoel, steeds op zoek naar de ultieme zet. Vijf jaar geleden kwam Herman in het bestuur van de schaakclub. Daar was hij verantwoordelijk voor de communicatie. Dat was hem op het lijf geschreven. Tot hij twee jaar geleden het voorzitterschap overnam van Rob Bijpost. Het waren roerige tijden, met wéér verandering van speellocatie, en het overlijden van penningmeester Joop Brands dit voorjaar. Gelukkig waren er ook positieve veranderingen. Zo kregen we weer een bloeiende jeugdafdeling waar Herman ook regelmatig bij hielp. Als een van de jeugdtrainers niet aanwezig kon zijn, was het vaste antwoord “oh, dan vraag ik Herman wel”. Je hoefde dan nooit verder te zoeken, Herman stond er altijd.  Als onderwijzer keek hij met een kritische blik naar onze lessen en regelmatig kwam hij met tips om de lessen verder te verbeteren. Dit is tekenend voor Herman, hij was altijd bereid een ander te helpen en was dan ook bij alles betrokken. Het laatste waar Herman mee bezig was, was het organiseren van het ‘West-Fries Snelschaak Kampioenschap’ wat op 1 december gehouden gaat worden. Herman was een fijne voorzitter, door iedereen geliefd en altijd op zoek naar een compromis of consensus. Dat was niet altijd simpel, en het voorzitterschap viel hem soms zwaar. Toch heeft hij deze taak met verve vervuld, hij was een fantastische voorzitter. Wij zijn Herman dankbaar voor alles wat hij heeft gedaan en zullen hem ontzettend gaan missen.  

Bedankt allemaal voor het stemmen op SC Aartswoud bij de Rabo Clubactie! De actie heeft €268,06 opgebracht, dat is meer dan het bedrag van vorig jaar 🙂

Wij gingen van start met de uitwedstrijd in Enkhuizen in de Nieuwe Doelen, onze eerste wedstrijd zonder Herman. Wij hadden twee doelen. Starten met een overwinning, op te dragen aan Herman, en onze groepsmoeder Susanne een mooi cadeau te bezorgen om haar verjaardag te gaan vieren. Met een klinkende 1-5 overwinning werden niet alleen onze doelen ruimschoots gehaald maar pakten we ook de eerste plaats in de poule. De eerste stap op weg naar het kampioenschap? Met Gerard op de plaats van Herman schoven we achter de borden voor een avond waarin dieren een hoofdrol zouden gaan vervullen. Peter liet zijn Bird weer los en de vogel fladderde vrolijk rond en pikte hier en daar wat mee, snel resulterend in het eerste punt. Gerard liet natuurlijk zijn zwarte leeuw los die brullend te keer ging. Pas op de veertigste zet ruilde hij zijn eerste pion maar had er toen al vier in de plus waarna zijn tegenstander op de vlucht sloeg voor de grommende leeuw. Aan het eerste bord werden twee leeuwen los gelaten. Richard liet de witte los maar het bleek een tam dier dat niet opgewassen was tegen de wilde zwarte die zich te goed deed aan een paard en zich op de witte koning stortte. Het zou de enige nederlaag worden. Inmiddels had onze moeder ook het volle punt te pakken. Met een pionoffer werd de f-lijn voor de torens open gemaakt waarna de zwarte koning in een krap hok onder de voet gelopen werd door een wild rondspringend paard. Marco kon niet achterblijven en telde zijn tegenstander uit toen de batterij dame/loper op de lange witte diagonaal de opengeslagen koningsveste binnen drong: 1-4. Voor Susanne het signaal om blij huiswaarts te keren om de klok thuis twaalf keer te horen slaan als begin van haar verjaardag. Bleef nog over Gijs die in het eindspel de finesses beter begreep en in een gunstig toreneindspel belandde met een pion extra. Zijn vrije g-en h boeren rukten op naar h3 en g4 waarna de zwarte opmars op de a-lijn gestopt kon worden door op a6 de toren voor de pion te geven. Met de witte koning op de a-lijn kwam winst nabij. Het leverde inderdaad de vijfde overwinning op.

Afgelopen dinsdag is op 70-jarige leeftijd onverwachts onze zeer gewaardeerde voorzitter Herman van Bleisem overleden. Dit nieuws heeft op onze club ingeslagen als een bom. Herman was al 46 jaar lid van onze vereniging en was bij ieder geliefd. Hij stond bekend als een liefdevolle, gezellige, sociale en betrokken man. Hij was dan ook de uitgelezen voorzitter van onze club; een echte verbinder. Als voorzitter heeft hij zich tomeloos ingezet voor onze club. Ondanks dat het voorzitterschap hem soms zwaar viel, heeft hij zijn rol met verve vervuld en heeft hij de club vooruitgeholpen. Hiervoor zijn wij Herman ontzettend dankbaar. Herman te moeten missen als voorzitter zal ons zwaar vallen, maar nog zwaarder zal het zijn hem te missen als de lieve man die hij was. De uitvaart vindt dinsdag 8 oktober om 13.30 plaats in het uitvaartcentrum aan de Johannes Poststraat 26 in Hoorn. Na afloop is er gelegenheid om te condoleren.