Met het overlijden van Herman van Bleisem verliest Aartswoud niet alleen een gewaardeerd voorzitter maar ook een van de weinige leden die daadwerkelijk in Aartswoud gespeeld hebben, waar de club tot 1980 de wekelijkse clubavonden in café De Stompe Toren had.

Bij Aartswoud was Herman een zeer geliefd lid. Hij stond bekend als een liefdevolle, gezellige, sociale en betrokken man. Hij was dan ook de uitgelezen voorzitter van onze club; een echte verbinder.

Eén van zijn sterke eigenschappen was zijn vermogen met iedereen een praatje te kunnen houden. Hij was in ieder mens oprecht geïnteresseerd en kon luisteren als de beste. Als Herman je even belde voor een simpele vraag, dan kon het gesprek zomaar uit de handlopen en hing je een uur met hem aan de telefoon. Maar het was altijd een goed gesprek.

Hieronder een fragment van de tekst die Herman schreef in het jubileum boek uit 2012:

“In de zomer van 1977 ging ik op mijn paarse Puch met voetversnelling, hoog stuur en zweefzadel naar een schaaksimultaan in Santpoort. Jan Hein Donner, altijd leuk.

Donner, de grote onnavolgbare Donner. Drievoudig Nederlands kampioen, de grootste Nederlandse schaker tussen de periodes Euwe en Timman. Donner versloeg ooit het schaakgenie Bobby Fischer tijdens de schaakolympiade van 1962. Een jaar later zegevierde hij in het Hoogovensschaaktoernooi waarin dat jaar alle vroegere winnaars waren samengebracht.

Toen die dag in Santpoort was veel van bovenstaande niet bekend. Maar het was wel de échte Donner waar ik tegen speelde. Groot van lengte en omvangrijk van postuur, en een baard iets kleiner dan die van Fidel. Rokend ging Jan Hein de simultaanspelers langs.

Toen Jan Hein onverwacht met zijn krassende stem “Remiseeeeh?” voorstelde wist ik onmiddellijk wat ik besloot. Ja natuurlijk. Er zaten nog een zestal simultaanspelers. Natuurlijk stond ik beter, maar als je als een van de weinig overgeblevenen tegen de grootmeester in het eindspel terecht komt, berg je dan maar. Voor de zekerheid heb ik Jan Hein Donner zijn handtekening gevraagd die hij, sportief, onmiddellijk onder de partij plaatste. In het jaar 1978 ben ik lid geworden van schaakclub Aartswoud. Mijn resultaat in de simultaanpartij tegen Donner gaf mij voldoende zelfvertrouwen om te gaan spelen in Aartswoud.”

Herman had alles in zich om een goede schaker te worden. Als onderwijzer kon hij rekenen en als kunstenaar had hij de creativiteit. Nu nog de concentratie, nou dat zat wel goed bij Herman. Tijdens de partij, die soms wel 4 of 5 uur duurde, zat hij gekluisterd aan zijn stoel, steeds op zoek naar de ultieme zet.

Vijf jaar geleden kwam Herman in het bestuur van de schaakclub. Daar was hij verantwoordelijk voor de communicatie. Dat was hem op het lijf geschreven. Tot hij twee jaar geleden het voorzitterschap overnam van Rob Bijpost. Het waren roerige tijden, met wéér verandering van speellocatie, en het overlijden van penningmeester Joop Brands dit voorjaar.

Gelukkig waren er ook positieve veranderingen. Zo kregen we weer een bloeiende jeugdafdeling waar Herman ook regelmatig bij hielp. Als een van de jeugdtrainers niet aanwezig kon zijn, was het vaste antwoord “oh, dan vraag ik Herman wel”. Je hoefde dan nooit verder te zoeken, Herman stond er altijd.  Als onderwijzer keek hij met een kritische blik naar onze lessen en regelmatig kwam hij met tips om de lessen verder te verbeteren.

Dit is tekenend voor Herman, hij was altijd bereid een ander te helpen en was dan ook bij alles betrokken. Het laatste waar Herman mee bezig was, was het organiseren van het ‘West-Fries Snelschaak Kampioenschap’ wat op 1 december gehouden gaat worden.

Herman was een fijne voorzitter, door iedereen geliefd en altijd op zoek naar een compromis of consensus. Dat was niet altijd simpel, en het voorzitterschap viel hem soms zwaar. Toch heeft hij deze taak met verve vervuld, hij was een fantastische voorzitter. Wij zijn Herman dankbaar voor alles wat hij heeft gedaan en zullen hem ontzettend gaan missen.