N2-aanvoerder Rob kwam mopperend de Nieuwe Haven binnen varen. “Wat kom ik hier vanavond doen?” verwijzend naar de rating van zijn tegenstander “dik 2100, toch niet leuk meer.” Ook reserve-aanvoerder Ron V streed een ongelijke strijd tegen een opponent die ruim 2000 noteerde. Onze kopmannen sneuvelden dan ook halverwege de strijd maar de vier manschappen streden zonder leiding vol overgave en trokken zich niets aan van het ratingoverwicht waaraan alleen Gerard aan ontsnapte. De eerste Hugo-onderdaan sneuvelde tegen Peter. Hij trok zich terug
in een vesting achter de zesde lijn maar bezweek in de omsingeling waarna Peter het bastion snel tot puin schoot. Hoewel laat aangeschoven omdat Richard de verkeerde haven had opgezocht, bleef hij ijzig kalm onder het strijdgewoel waarin onze Deken langzaam de overhand kreeg. Mocht zijn tegenstrever hopen op ontsnappen via eeuwig schaak, dan kwam hij bedrogen uit. Met aan paar rake mokerslagen kwam de strijd ten einde waarmee Richard de stand gelijk trok (2-2). Bij Gerard en Ron was de slag nog volop aan de gang met het initiatief aan onze zijde. Voor mij een verrassing want tijdens mijn strijd hoorde ik Gerard vertwijfeld uitroepen “dat kost dus een stuk.” Inderdaad ontbrak er een stuk. Twee verwoestend sterke pluspionnen zorgden echter voor wanorde midden in de witte gelederen waardoor onze Hugo-strijder tot wanhoop verviel. Na de afgedwongen dameruil lag de weg naar de onderste lijn open en werd de strijd gestaakt. Het derde punt was binnen. Gerard, je raakte geen stuk kwijt, het was een briljant offer!
Een blik op het slagveld van onze competitieleider Ron stemde hoopvol. Met een paard extra lag de weg open naar eindoverwinning. Tegenstander Konijn verschool zich achter de putten in de hoop met eeuwig schaak te kunnen ontsnappen. Dat liet Ron niet toe en toen het konijn na een paar rake klappen kopje onder dreigde te gaan gaf hij zich over: 4-2 voor N2!
Wat ratingoverwicht. Heer Hugo bleek in de Nieuwe Haven niets waard.