Afgelopen vrijdag startte de interne competitie van het seizoen 2021-2022. Voor mij werd het de kortste winstpartij ooit die ik gespeeld heb voor een competitie. Mat in vijf zetten. De partij verliep als volgt: Herman van Bleisem- Cerlos Hana 1. c4 – f5 2. d4 – h6 3. e3 – c6 3. Dh5+ – g6 5. Dxg6++ De partij lijkt enigszins op het narrenmat, maar dat is mat in 2 zetten! Narrenmat: 1. f3-e5 2. g4-Dh5 ++ Onwillekeurig moest ik denken aan het artikel in Schaakbulletin van Tim Krabbé over Jan Hein Donner, mijn held als het om schaken gaat. In 1971 verzamelde Tim Krabbé voor Schaakbulletin 35 verliespartijen van Donner binnen de 25 zetten. Daar zitten enorme blunders bij. En hele korte partijen! Krabbé schreef in zijn rubriek in het Algemeen Dagblad eens: “Donners pad naar de top is geplaveid met bananenschillen. Dit bedoel ik als een loftuiting, zij het vermomd als belediging, maar dat past bij Donner. Ik loof hem, zoals je een hoogspringer zou loven door te laten zien dat hij altijd met een baksteen op zak springt. Door Donners handicap te tonen, het missen van een instinct voor gevaar, onderstreep ik hoe goed hij was, eigenlijk veel beter dan zijn gelijken die wel dat instinct hadden. Als hij op die manier al aan de top stond, hoe groot zou hij dan wel niet zijn geweest met dat instinct er nog bij?” Na nog een paar nieuwe schaakpartijtjes is mij duidelijk geworden dat Cerlos absoluut talent heeft voor het schaken. De vergelijking met Donner is misschien niet terecht, maar zeker is dat in bovenstaande partij het Cerlos ontbrak aan inzicht voor gevaar. Zelf zei Cerlos hierover: “Ik ben nieuw op de club. Het is mijn eerste partij, en dan nog wel tegen een oude leraar van mij. Ik was zenuwachtig….” Bij thuiskomst heb ik naar OP1 gekeken. Tot mijn grote verrassing werden er beelden getoond van het eerste NTS journaal van 5 januari 1956. Na de leader opent het journaal met een uitgebreid item over de tweekamp om het Nederlands kampioenschap tussen Jan Hein Donner en Max Euwe! Donner is dan 28 jaar oud en paft er tijdens de schaakpartijen vrolijk op los. Maar afgezien hiervan, wat een beschaving was Nederland destijds! Het journaal dat opent met veel aandacht voor het schaken……..Het is waarlijk een genot om naar deze beelden te kijken. Herman van Bleisem

Nu er in het nieuwe onderkomen niet meer op de begane grond geschaakt wordt; zijn de eerste partijen van hoog niveau een feit!

Op 10 augustus is ons erelid Piet Zonneveld overleden. Afgelopen jaar is Piet ziek geworden; hij heeft het niet verteld, maar we merkten aan Piet dat hij stiller was en op een plek op de ranglijst was gekomen waar hij niet thuis hoorde. Piet was een aanvallende schaker; altijd een geduchte tegenstander die zelden blunders maakte. Deze zomer is de diagnose vasculaire dementie vastgesteld. De laatste maand was intens verdrietig toen Piet tot zijn sterven aan toe ook afstand van zijn gezin heeft moeten nemen. Piet kwam in 1964 in Aartswoud wonen. Een van de eerste dingen die hij deed was zich aanmelden bij schaakclub “Aartswoud”. Wij speelden toentertijd in het plaatselijk café De Stompe Toren. Het eerste bekende krantenknipsel van 7 februari 1964 waarin Piet zijn naam wordt genoemd is de uitslag van een partij tegen Rob Bijpost. Helaas verloor hij die partij. Dat ontmoedigde Piet niet om de week erop weer van de partij te zijn. Die partij won hij wel en dat was het begin van ruim 55 jaar lidmaatschap. In 1978 werd hij in het bestuur gekozen met als functie secretaris. Dat vond Piet zeker niet zijn ding want het jaar erop werd zijn bestuursfunctie veranderd in jeugdleider. Dat heeft Piet maar liefst 24 jaar gedaan! 1978 was ook het jaar dat ons onderkomen in café “De Stompe Toren” overging naar Hoogwoud in “Het Huis van Egmond”. In 2002 stopte Piet als bestuurslid en werd hij door de leden tot erelid benoemd! Piet viel als schaker op door zijn strijdlust en zijn aanvallende spel, hij speelde vaak het damegambiet als opening, maar hij had vooral plezier in een potje schaak. Buiten het bord was Piet bescheiden. Hij maakte graag een praatje met iedereen die hij tegenkwam. Als teamspeler tegen andere verenigingen tussen 1964 t/m 2007 speelde Piet in het 2e en het 3e team en heeft daarnaast nog een aantal keren bij het 1e team ingevallen. In deze periode heeft hij ongeveer 280 partijen gespeeld tegen tegenstanders van andere verenigingen. In 1989 won Piet de bondsbeker! Piet heeft een zeer opvallende rol gespeeld op het gebied van het jeugdschaak! Dat deed hij met passie en vooral omdat hij er zelf plezier in had. Vooral op aandringen van onze schaakclub heeft het op 26.04.2015 onze Koning mogen behagen om hem een lintje en het lidmaatschap in de Orde van Oranje Nassau te verlenen. Piet heeft vanaf 1978 veel tijd besteed aan de jeugd van Schaakclub Aartswoud. Dat betekende niet alleen op de verenigingsavond les geven, maar ook de jeugd vergezellen bij uitwedstrijden en toernooien. Vanaf 1989 heeft Piet op verschillende scholen schaakles gegeven, zowel tijdens als na schooltijd. Bij basisschool de “Dubbele Punt” in Aartswoud heeft hij vanaf 1989 les gegeven tot heden. Als afscheid kreeg Piet een prachtig boek door de kinderen gemaakt. Ook deed hij altijd met een schoolteam mee aan regionale schoolschaakwedstrijden. Daarnaast heeft hij nog les gegeven op andere scholen in de gemeente: “De Wulfram”, “De Adelaar”, en een korte periode op “De Akker” en “Het Ruimteschip”. Piet was ook betrokken bij de gabberweek in de begeleiding, het regelen van toernooitjes en het verzorgen van schaakbenodigdheden. Schaakclub Aartswoud gaat een markant schaker missen.  Wij zijn Piet  heel dankbaar voor wat hij voor ons betekend heeft.   Herman van Bleisem      

Ik leerde Klaas kennen toen ik in 1980 lid werd van schaakclub Aartswoud. Klaas was toen al penningmeester. Mijn eerste partij op de club was Klaas mijn tegenstander.  Met een paardoffer op g3 verwoestte hij mijn koningsstelling waarna er geen redden meer aan was. Hij speelde de Siciliaan, met het ouder worden  werd zijn spel Frans. Toen ik een paar jaar later ook toetrad tot het bestuur ontstond er een hechte band tussen ons. Dat kwam goed uit. Na mijn pensionering trad ik in 2006 toe tot de ANBO in Niedorp waar nog nauwelijks een bestuur was. Als voorzitter nam ik op mij om er nieuw leven in te blazen. Het eerst wat ik deed was Klaas, inmiddels ook pensionado, op zoeken.  “Klaas ik ben voorzitter geworden van de ANBO en heb een penningmeester nodig. Daarom ben ik hier” was mijn duidelijke boodschap. “Wat is de ANBO?” was de tegenvraag. “Dat is de Algemene Nederlandse Bond van Ouderen”. “Oh ja, ouderen. Dat ben ik eigenlijk ook. Tijd om er lid van te worden,” was het antwoord, “Ik zal er over nadenken”. Amper thuis gekomen ging de telefoon al: “Ik doe het.”  Dat was Klaas, altijd open staan om te helpen. Het was het startsein van een samenwerking waarin Klaas een steeds belangrijker rol ging vervullen. Als computer- en ICT-deskundige heeft hij veel ouderen in Niedorp op weggeholpen op de  digitale snelweg. Deze kennis kwam ook Aartswoud ten goede. Het leverde ons de website op waarvan Klaas de ontwerper was.  Ook bij het WIBA snelschaaktoernooi was Klaas met zijn programma’s en kennis van onschatbare waarde. Op zijn typerende wijze ging hij aan de slag. Op de achtergrond, niet echt zichtbaar maar o zo belangrijk. Klaas ten voeten uit, op de voorgrond treden hoefde hij niet. Wat pakte hij niet aan? Zelfs de prijzenkast kwam niet zonder inbreng van Klaas tot stand. Lees er zijn bijdrage in het Westfries in ons jubileumboek Schaakclub Aartswoud 75 jaar maar op na. Zelfs vele jaren les geven op een aantal scholen in de gemeenten Opmeer en Niedorp was voor hem geen probleem. Ik verdenk hem ervan dat het de reden was waarom hij KPN verliet om vervroegd met pensioen te gaan. Zo maakte hij tijd vrij voor zijn nieuwe klus: schaakmeester Vel.   Klaas was op meer fronten maatschappelijk actief. Naast zijn vele functies in de schaakclub was hij, zoals door mij al vermeld, actief binnen de ouderenbonden in  Niedorp en ook bij de ijsclub was Klaas geen onbekende. In 2012 werd Klaas terecht onderscheiden met de benoeming tot lid in de orde van Oranje Nassau. Om hem zonder argwaan naar het gemeentehuis te krijgen had ik hem gevraagd mee te gaan voor een bespreking bij de gemeente over het te voeren ouderenbeleid.  Toch dreigde het mis te gaan. Toen wij in Anna Paulowna uit de  auto stapten en Klaas verbaasd uitriep: “Daar loopt mijn zuster met Chris. Wat doen die hier?” waarop Chris alert reageerde: “Moeder moet haar rijbewijs verlengen. Ik ben maar met haar meegegaan.” Niets vermoedend liep hij, typisch Klaas soms wat naïef,  verder totdat ik hem voorstelde aan de burgemeester. Zo werd 2012 een gedenkwaardig jaar voor Klaas waarin hij ook onderscheiden werd met het erelidmaatschap van schaakclub Aartswoud.   Het zal 2010 zijn geweest dat Klaas problemen kreeg met zijn gezondheid en de diagnose prostaatkanker werd gesteld. Klaas is altijd open over zijn ziekte geweest en wist er goed mee om te gaan. Vastbesloten om er tegen te vechten. Het kon niet verhinderen dat hij uiteindelijk de ongelijke strijd ging verliezen. Klaas had moeite met het feit dat hij geleidelijk al zijn activiteiten moest opgeven.   Schaakclub Aartswoud is Klaas veel dank verschuldigd voor wat hij voor ons betekend heeft. Klaas, wij zullen je missen, niet vergeten.   Peter Couwenhoven